Dinsdag 1 maart.

Zwoel zijn de avonden in San Juan del Sur. We zijn hier gisteren tegen de avond aangekomen met een minibus uit Jinotega. We hadden gedacht in Hospedaje Casa el Oro huisvesting te krijgen maar er bleken nog maar 5 slaapplaatsen beschikbaar. Geen nood! We zitten nu in een hotel met een zwembad op 30 meter afstand van het strand. San Juan is een dorp gelegen aan een baai met een breed zandstrand. De golven van de Pacific Ocean rollen de baai binnen en hebben nog net voldoende kracht om de leerlingen onder te laten dompelen in de branding. Het dorp is niet verknoeid door op toeristen gerichte hotels aan de boulevard, maar er bevinden zich aan de landzijde van het strand eenvoudige terrasjes waarop het schitterend is om de zon onder te zien gaan.

We houden hier vakantie in een autentieke omgeving wars van massatoerisme maar wel in een tropische sfeer met wuivende palmbomen, bloeiende bougainvilles onbekende vogels in de lucht en rappe hagedissen aan het plafond.

Afgelopen zondag hebben we tijdens een feestelijke happening afscheid genomen van Mancotal. Daar waar enkele kinderen de eerste dag nog wat emotionele pijntjes hadden weg te werken, bleek bij het afscheid van de boeren ouders en de jongeren uit Mancotal, dat er een band gegroeid is die men zich nog lang zal heugen. Het afscheidsfeest op de school begon met het het zingen van het Nicaraguaanse volkslied, met de ogen gericht op de vlag en de rechterhand op het hart. Vervolgens werd in een gebed de heer gedankt voor de goede contacten die er gegroeid zijn tussen de jongeren van Mancotal en Zoetermeer. Daarna de gebruikelijke dansjes door meisjes in mooie jurken en in diverse toespraken werd de onderlinge genegenheid aangehaald.

Door middel van het doorknippen van een lint werd het nieuwe computerlokaal geopend. De technici van La Cuculmeca hadden het voor elkaar gekegen om in 3 dagen 10 nieuwe computers te installeren. Vervolgens stroomde 150 man het lokaal in (het halve dorp was uitgelopen) om de aanwinsten te bewonderen. Ik denk dat we goed werk hebben verricht door schenking van deze voor hen ongekende leermiddelen.

We zijn nu 10 dagen met elkaar op pad en de sfeer is uitstekend. De leerlingen vermaken zich onderling prima en de enige correcties die wij als begeleiders behoeven uit te oefenen liggen in de sfeer van; wees niet te luidruchtig, maak niet zo'n rotzooi in je kamer en zorg ervoor dat het strandzand niet in je beddegoed terecht komt. Enkele leerlingen hebben diaree gehad evenals mevrouw Bento. Met de insectensteken valt het mee en voldoende smeren met factor 50 zorgt ervoor dat we op Schiphol niet rood maar bruin verschijnen.

Morgen gaan we naar Granada waar we weer wat meer cultuur in het programma zullen stoppen.

Groeten uit San Juan.

Ton de Bruyn.