Aangekomen

Hoi allemaal,

We zijn veilig aangekomen, we gaan nu allemaal lekker thuis douchen, eten en verhalen vertellen.

Groet,

Vincent

Vluchtnummer

Na verschillende berichten uit Nederland nog even nagekeken: vliegen officieel met continental vluchtnummer CO 0058, hier worden echter twee vluchtnummers aangegeven omdat wij waarschijnlijk met een toestel van United Airlines vliegen wordt hier ook het vluchtnummer UA3318 aangegeven, maar op schiphol niet!

Tot snel allemaal!

Dhr. van Poelgeest

Aangekomen in Houston

We zitten te genieten van een kopje (beker) koffie bij de Starbucks, terwijl de leerlingen de tijd doden door wat te shoppen of te eten. We hebben een goede vlucht gehad, al hadden we wel wat last van turbulentie door het mistige weer hier in Texas. Ook de douane in de V.S. valt net als op de heenweg reuze mee; wel drie keer door een controle, maar de douaniers zijn over het algemeen vriendelijk en behulpzaam en de leerlingen wat gespannen maar verder gelukkig rustig. Om 14.30 uur lokale tijd (ook hier zeven uur eerder dan in Nederland) hebben we bij Gate E4 afgesproken en kunnen we gaan boarden om daarna om 15.30 te vertrekken richting Nederland waar wij om 8.05 uur verwachten aan te komen op Schiphol (ons vluchtnummer is UA3318).

Na verschillende berichten uit Nederland nog even nagekeken: vliegen officieel met continental vluchtnummer CO 0058, hier worden echter twee vluchtnummers aangegeven omdat wij waarschijnlijk met een toestel van United Airlines vliegen wordt hier ook het vluchtnummer UA3318 aangegeven, maar op schiphol niet!

Tot snel allemaal!

Dhr. van Poelgeest

4 maart 2011

04-03-2011

Vandaag stonden we om haf 8 op en gingen we om 8 uur ontbijten. Rond half 9 gingen we de deur uit richting een oud treinstation in Granada. Daar staat de laatste locomief in Nicaragua want ze hebben geen spoorwegnet meer..

Ook gingen we kijken bij een soort van speelplein waar gedichten te lezen waren. Daarna gingen we lopen richting het oude ziekenhuis en tussendoor kwamen we langs een soort van gehandicapten verblijf. Daar maakten ze allemaal dingen van papier marché.Na dit bezocht te hebben liepen we weer verder naar het oude ziekehuis Het was wel heel apart, want in Nederland worden oude gebouwen gesloopt, maar hier laten ze de gebouwen gewoon staan. Vanaf daar gingen we richting een sigarenfabriek waar velen van ons een eigen sigaar hebben gemaakt. We hebben ook nog 2 kerken bezocht maar die waren allebei gesloten. We hebben op het centrale plein wat gedonen en toen gingen we naar het cacaomuseum. Toen liepen we richting het meer Sander en ik zijn daar nog even wezen zwemmen. Terwijl de 5 damens opstap gingen en de 3 docenten ook. Vincent bleef op ons wachten. Nadat we klaar waren met zwemmen gingen we met zijn 3e naar een lekker restaurantje waar we al eerder broodjes hadden gegeten. Tussendoor kwamen we nog de 3 docenten tegen die aan een terasje zaten. En in de broodjeszaak kwamen we de meiden tegen. Dus het was erg gezellig. De meiden maakten er natuurlijk weer een bende van. En lieten ons achter met de rotzooi. Na dat we ons broodjes hadden gegeten had Sander nog een cadeautje voor zijn zussen gekocht. ( we vertellen nog niet wat). Toen we klaar waren met dingen kopen gingen we langs de supermarkt. Daar kochten we een bak met ijs die ik en Sander samen hadden opgegeten. Tussendoor heeft vincent (alweer) een t-schirt gekocht. Toen gingen we naar La Siesta dat is onze slaapplaats. De meiden hadden ook nog Vincents, Sanders en mijn haar gedaan. In de avond hebben we gegeten in huis waar vroeger William Walker heeft gewoond, daar heeft Sander verteld van het naaktstand naast hun camping toen ze in Kroatië campeerden. We hebben ook nog gesnookerd.

Geschreven door Nolan (en Yvette).

Dit is voorlopig het laatste verslag, morgen vertrekken we richting Houston en Nederland.

3 maart 2011

3-maart-2011

Vandaag werden we om 7 uur wakker gemaakt. Rond half 8 moesten we ontbijten. Van te voren moesten we al kiezen wat we wilden. De meeste hadden voor crêpes gekozen. Ik vond het super lekker en had niet verwacht dat ik in Granada een crêpe zouden eten. Maar ja, het is toch gebeurd! Na het ontbijten gingen we al snel weg. We moesten eerst naar de stadsbus lopen wat ongeveer 15 minuutjes lopen was. Met de stadsbus gingen we naar een plek waar we moesten overstappen op tuc tucs. Daar konden we met zijn vieren in. Het was super leuk. Met de tuc tucs gingen we richting een soort van toeristen verzamelpunt en vanaf daar kon je met een kleine bus naar de vulkaan. Voordat we in die bus gingen moesten we eerst 3 kwartier wachten. Om 10 uur ging de bus naar de vulkaan. Na een tijdje gingen we nog even stoppen bij het huis van een koffieplantage. Daar hadden we een mooi uitzicht en konden we nog een souvenirtje kopen. Na 10 minuten reden we weer verder in hetzelfde busje. Op een gegeven moment konden we niet meer verder rijden, er was namelijk een wegopbreking. Dus we moesten de laatste kilometer lopen. Toen kwamen we bij een plek met een aantal bankjes en een huisje, waar een soort van tentoonstelling was en een kleine restaurantje. We kregen uitleg over welke routes er waren en de docenten huurden een Spaanse gids in. Met die gids gingen we naar verschillende soorten uitzichtpunten, daar kwamen we dan via hele steil en glibberige trappen. De natuur was heel mooi, het was erg groen en er waren allemaal kleine planten die op de bomen groeiden. Er waren 3 kraters en daarvan hebben we er 2 gezien, er waren verschillende soorten uitzichtpunten. Waar we op verschillende manieren konden komen. We kwamen op een uitzichtpunt van 1150 meter en van 1222 meter hoog. Het was heel vermoeiend maar alweer een super leuke ervaring. Na de 2^de kater gingen we weer terug lopen naar het huisje. Daar hebben we wat gegeten. Ik had het idee dat ze daar niet vaak mensen te eten hadden, want er was maar 1 keuze. Na het eten moesten we nog een uur wachten want het busje ging pas om 4 uur terug naar dat toeristen punt. Het wachten was opzicht niet zo erg. De helft van de groep ging buiten in de zon zitten en de andere helft op de banken in het huisje. Toen het 4 uur was gingen we de bus in naar de toeristen punt. Daar gingen we lopend naar de plek waar de stadsbus stond richting Granada. We moesten nog een stukje rennen anders waren we namelijk te laat. Gelukkig hebben we het gehaald. Het was weer aardig druk in de bus, dus we konden niet allemaal bij elkaar zitten. Maar dat zijn we onder tussen wel gewend. Toen we in Granada waren hadden we nog een uur om zelf rond te lopen we moesten om half 7 bij de slaapplaats zijn. Alle leerlingen waren natuurlijk op tijd. Over de docenten praat ik maar niet. We hebben nog een tijdje in de hangmatten gelegen en daarna moesten we eten.

Gemaakt door Daphne van Ree

2 maart 2011

Woensdag 2 maart

In de ochtend zijn we iets later opgestaan, we moesten nog opschieten om op tijd te ontbijten, om 7:45 waren wij aan het ontbijt. We hebben gegeten en toen moesten we inpakken, vandaag gingen we naar Granada. Het was niet zolang rijden met een eigen pickup die we de dag daarvoor hadden gehuurd bij het hotel. Na het opruimen en inpakken wilden we gaan zwemmen maar ze waren het zwembad aan het schoonmaken. Sander en ik (Vincent) gingen toen eerst nog maar door de stad wandelen en hebben nog een terrasje gepakt. Wij kwamen terug en toen was de mededeling er dat het zwembad vandaag niet kon worden gebruikt. Ik denk dat het zwembad niet goed op berekend was dat we er gister met zoveel in gingen zwemmen. Toen kwamen de docenten terug, die hebben besloten dat we om 11uur weg zouden rijden. De pickup werd gestart en Nolan, ik en Sander hebben alles ingeladen. Anya, Ton, Yvette, Nikki gingen in de pickup op de stoelen. Nolan, Sander, Anouschka, Daphne, Mandy en Percy in de pickupbak, tussen de tassen, de zijkanten van de pickup zaten zij prima. Het was de beste pickup tot nu toe. Eerst gestopt bij een meer en even foto's gemaakt van de twee vulkanen die een eiiland vormden. Daarna doorgereden, het schoot lekker op want de chauffeur reed lekker door. Toen werden we aangehouden door de politie omdat ik op de zijkant van de laadbak zat, dat mocht niet i.v.m tegemoet komende auto's, want we reden over de hoofdweg (2 baans weg van asfalt). Geen boete gelukkig maar ik moest wel in de bak gaan zitten. Toen we Granada binnen reden konden we weer lekker zitten, en even gezellig door de stad gereden waarna wij bij het hostel aangekwamen (La Siësta) en alles uitgeladen hebben toen hadden we een uurtje vrij. Later de stad in om een broodje te eten. Nadat we dat gedaan hadden mochten we vrij door de stad. Sander en ik zijn eerst naar de supermarkt en naar een uitzichtpunt vanuit de toren van een kerk naar de Kathedraal. Foto's gemaakt en naar het hostel terug. Daar hebben we nog even gezellig gezeten. 's avonds om 9 uur uiteten gegaan. Toen zijn we gaan slapen, tot morgen

Groet,

Vincent

Verslag Ton de Bruijn

Dinsdag 1 maart.

Zwoel zijn de avonden in San Juan del Sur. We zijn hier gisteren tegen de avond aangekomen met een minibus uit Jinotega. We hadden gedacht in Hospedaje Casa el Oro huisvesting te krijgen maar er bleken nog maar 5 slaapplaatsen beschikbaar. Geen nood! We zitten nu in een hotel met een zwembad op 30 meter afstand van het strand. San Juan is een dorp gelegen aan een baai met een breed zandstrand. De golven van de Pacific Ocean rollen de baai binnen en hebben nog net voldoende kracht om de leerlingen onder te laten dompelen in de branding. Het dorp is niet verknoeid door op toeristen gerichte hotels aan de boulevard, maar er bevinden zich aan de landzijde van het strand eenvoudige terrasjes waarop het schitterend is om de zon onder te zien gaan.

We houden hier vakantie in een autentieke omgeving wars van massatoerisme maar wel in een tropische sfeer met wuivende palmbomen, bloeiende bougainvilles onbekende vogels in de lucht en rappe hagedissen aan het plafond.

Afgelopen zondag hebben we tijdens een feestelijke happening afscheid genomen van Mancotal. Daar waar enkele kinderen de eerste dag nog wat emotionele pijntjes hadden weg te werken, bleek bij het afscheid van de boeren ouders en de jongeren uit Mancotal, dat er een band gegroeid is die men zich nog lang zal heugen. Het afscheidsfeest op de school begon met het het zingen van het Nicaraguaanse volkslied, met de ogen gericht op de vlag en de rechterhand op het hart. Vervolgens werd in een gebed de heer gedankt voor de goede contacten die er gegroeid zijn tussen de jongeren van Mancotal en Zoetermeer. Daarna de gebruikelijke dansjes door meisjes in mooie jurken en in diverse toespraken werd de onderlinge genegenheid aangehaald.

Door middel van het doorknippen van een lint werd het nieuwe computerlokaal geopend. De technici van La Cuculmeca hadden het voor elkaar gekegen om in 3 dagen 10 nieuwe computers te installeren. Vervolgens stroomde 150 man het lokaal in (het halve dorp was uitgelopen) om de aanwinsten te bewonderen. Ik denk dat we goed werk hebben verricht door schenking van deze voor hen ongekende leermiddelen.

We zijn nu 10 dagen met elkaar op pad en de sfeer is uitstekend. De leerlingen vermaken zich onderling prima en de enige correcties die wij als begeleiders behoeven uit te oefenen liggen in de sfeer van; wees niet te luidruchtig, maak niet zo'n rotzooi in je kamer en zorg ervoor dat het strandzand niet in je beddegoed terecht komt. Enkele leerlingen hebben diaree gehad evenals mevrouw Bento. Met de insectensteken valt het mee en voldoende smeren met factor 50 zorgt ervoor dat we op Schiphol niet rood maar bruin verschijnen.

Morgen gaan we naar Granada waar we weer wat meer cultuur in het programma zullen stoppen.

Groeten uit San Juan.

Ton de Bruyn.

1 maart 2011

1 maart 2011

We stonden vandaag om 8 uur op.

Na een lekker ontbijt die voor de meeste bestond uit brood met fruit of ei mochten we zelf weten wat we gingen doen.

De kinderen gingen met zijn allen naar het strand en de docenten bleven lekker bij het zwembad zitten.

Om 10 uur was iedereen weer bij het zwembad, want iedereen had last van het zand en de wind op het strand.

Na een paar keer de bal over gegooid te hebben en in de zon te hebben gelegen gingen we om 1 uur bij een restaurant aan het strand even lekker wat eten.

Daarna stond er op het programma een tocht naar een beeld van Jezus Christus op de berg, die wij dus gingen beklimmen.

Na eerst 3 keer door de beveiliging te zijn geweest, moesten we een steile heuvel op (een van de buiten categorie), het was erg pittig en heel warm, maar het uitzicht was heel mooi en daar hebben we dan ook een tijdje van genoten.

We gingen langs het strand weer terug naar het restaurant, waar we eerder vandaag hebben gegeten.

De mannen met Nikki en Daphne hebben een lekkere duik in de zee genomen en mevrouw Bento da Silva, Anoeschka, Mandy en Yvette gingen kijken voor leuke jurkjes of kleding, maar zijn uiteindelijk niet geslaagd.

Om 6 uur hebben we naar de zonsondergang gekeken en nog even wat gedronken (waar wij een Vlaamse mevrouw tegen kwamen, die hier wilde gaan wonen) en zijn wij terug gegaan naar het hostel.

Een paar van ons hebben we nog gezwommen en we hebben allemaal heerlijk gedoucht.

Om 10 uur zijn we wat gaan eten en daarna lekker naar ons bed gegaan. Morgen gaan we naar Granada, dus we moeten goed uitgerust zijn.

Tot morgen

Mandy de Moed