28 februari 2011

Maandag 28 februari

We werden om 6 uur wakker.

Nolan en ik hadden zin om nog een laatste rondje te lopen/joggen in Jinotega.

Dus na het in pakken van onze koffers gingen we weg.

Om 8 uur gingen we eten in La Cuculmeca: onze laatste ochtend maal en zo als gewoonlijk was het weer een groot succes.

Na het eten hadden we nog een lekker pakketje koekjes voor de kokkin. Ze zij dat ze die wel lustte!

Na onze koffers in de bus te hebben geladen waarmee we naar San Juan del Sur gingen en na te hebben gewacht op de rekening van la Cuculmeca, konden we eindelijk weg. Het was totaal 6 uur rijden, maar we hadden ook nog een stop bij een markt in Masaya van 1 uur. Daar is de tolk naar huis toe gegaan en wij zijn de overdekte markt in gegaan, daar hadden we allemaal een souvenir (een leuk t-shirtje) gekocht (ik en Nolan bleken helaas een dames shirtje te hebben gekocht!). Nolan had ook nog een stalen ring gekocht. Dus totaal waren we 7 uur onderweg. Maar toen we ook eindelijk aan kwamen bij het hostel waar we moesten wezen, bleek het vol te zijn. Dus zijn we naar een ander hostel om de hoek gegaan. We hadden de koffers in onze kamers nog niet liggen of we zaten al lekker in het zwembad om 17.30 uur. in het hotel hebben we 3 kamers. De kamers zijn verdeeld in: Anya, Ton, Percy en Nikki. De 2^de kamer is verdeeld onder Vincent(1 persoonsbed), Nolan en Sander die samen in een 2 persoonsbed liggen en de 3^de kamer is verdeeld onder Mandy, Anoeschka, Daphne en Yvette. Na enkele uren zwemmen werd het toch tijd voor een grote maaltijd in een goed restaurant. Na het eten even langs het strand gewandeld, waar we allemaal leuke krabbetjes zagen lopen, en maar weer gauw terug het zwembad in. Nu is het 23.11 uur en iedereen is gedoucht en nu even aan het praten en dadelijk naar bed.

Maar het hotel is topppppppp.

Gemaakt door: Sander

27 februari 2011

27 februari 2011

Vandaag moesten we niet zo vroeg op. Het was de bedoeling dat iedereen tussen 8 en 9 uur bij hun huisje/boerenfamilie werden opgehaald met een pick-up truck. Rond kwart over 9 was iedereen bij de school. Daar moesten we nog eventjes wachten.. Rond half 10 moesten we een lokaal in. Daar werden een aantal toespraken gehouden en tussendoor werden er dansvoorstellingen gegeven. De directrice moest zelfs huilen omdat wij weggingen en wilde Sander dol graag adopteren, maar of Sander daar zo blij me was...? Na alle toespraken mochten wij het computerlokaal in met de computers die wij als school aan hun hadden gegeven. Met een kleine toespraak van meneer de Bruijn knipte hij een lintje door en mocht iedereen in dat lokaal kijken. Ze vonden het helemaal geweldig en veel mensen wilden erachter zitten. Een computer is voor hen daar heel wat, terwijl wij bijna allemaal in Nederland een of zelfs meerdere computers/laptops hebben. Internet zit er nog niet op. Maar dat komt wel goed! Na de officiële opening van het nieuwe computerlokaal gingen we soep eten. Dat klonk allemaal wel leuk en aardig maar het zag er echt supervies uit. Een ding dat ik hier wel heb geleerd is dat je eerst wat moet proberen en dan pas moet zeiken (advies van Nolan). Maar alleen meneer de Bruijn vond alles lekker. Natuurlijk hadden we ook nog rijst en een soort van chips van banaan of zoiets. Een tip voor alle ouders de komende weken: geen rijst eten. We zijn het zat! Na het eten gingen we een groepsfoto maken en dansen met die lieve schattige kindjes. Ze waren echt zo schattig. Vincent, Nolan en Yvette werden nog ten dans gevraagd. En ja, we hebben geleerd dat je een dans niet mag afslaan, dus hebben zij gezellig staan dansen. Na het dansen hebben we afscheid genomen van alle jongens en ouders enz. Daarna moesten we een halfuurtjes wachten op de pick-up truck en ja hoor, ik had het weer voor elkaar met Mandy. We zaten superlekker en de rest zat slecht. HAHAHAHA. Totdat Vincent, Sander en Nolan een keertje slim waren. Ze gingen in de pick-up truck waarin alle bagage zat en Nolan lag super lekker! (moest ik natuurlijk van hem zeggen!) Toen we uiteindelijk bij La Cuculmeca waren gingen we gelijk naar onze kamer en douchen. Daarna naar de Pulperia (soort van winkeltje) en daarna gingen we zonnen. Wat ben ik bruin geworden (niet dus), alhoewel Nikki, Anoeschka, Nolan, Sander en Mandy best wel een kleurtje hebben gekregen. Na het douchen zijn we wat gaan eten. Dat was rijst met kip, dus dat was best wel lekker. Na het eten hadden we nog een kwartiertje voor ons zelf en daarna zijn we gaan poolen. Het poolen was leuk. Iedereen speelt heel fanatiek. Iedereen wil natuurlijk winnen maar ja, er is er maar eentje de beste. Wie dat is ben ik nog niet over uit. Na het poolen. Zijn we weer terug gaan lopen naar la Cuculmeca en daar hadden we tot half 12 de tijd voor ons zelf en daarna zijn we gaan slapen. Het was een drukke gezellige en geslaagde dag.

Made by: Daphne van Ree

26 februari 2011 verslag van Nolan

26-02-20011

Vandaag stond ik weer eens op om half 5, ik werd wakker gemaakt door de twee broers van Miguel: ik snel mijn bed uit en mijn spullen pakken voor de dag, daarna heb ik een bakkie koffie gedronken en natuurlijk koekjes als ontbijt. We liepen richting Vincent zijn huis en kwamen hem al tegen met Miguel en Joseline. Dat was raar want Joseline zou mij wakker maken enzo, maar die liep even mee om gedag te zeggen en toen ging ze weer weg naar haar vriendje, maar dat maakt allemaal niet uit. Vervolgens waren we ook veel te vroeg en moesten bijna 40 miuten wachten op de bus. Met de bus kwamen we met Sander, zijn broertjes en Anoeshka er in aan op de school, waar de computers van La Cuculmeca aan kwamen voor de school in Mantocal. Na en paar potjes voetbal spelen met de boeren gingen we de bus in riching het natuur reservaat. We moesten twee en een half uur rijden met de bus, maar het was erg gezellig. Sander en ik natuurlijk met onze: 'oh yeah! wake up!' (onze yell) bleef natuurlijk iedereen wakker. Nikki was aan de diarree dus die voelde zich ook niet zo goed en was niet goed gehumeurd. De reis verliep goed en we kwamen ergens op een berg aan met de bus daar gingen we even zitten om wat te eten. Daarna gingen we lopen richting het reservaat waar apen, tijgers en kleine beren zouden zijn, maar toen we er eenmaal waren waar de dieren zaten, was het er modderig en werden we erg vies. Nikki wilde niet verder, waardoor dhr. de Bruijn ook bleef. Wij heben allemaal super veel moeite moeten doen om naar een open plek te gaan, daar aangekomen besloot de gids om terug te gaan naar Nikki en dhr.de Bruyn om daarna een makkelijkere weg te nemen, maar onderweg zagen de gidsen apen en gingen we plotseling dwars door de bush bush, wat niet makkelijk was want er lag veel modder. Het regende en er waren veel hekken met prikkendraad, dus iedereen ging maar terug op zijn eigen manier door die modderpoel. Toen er een aantal beneden waren bleek dat dhr. van Poelgeest, Yvette en een paar anderen zoek waren. De gids wist niet waar ze waren en liet ons met de anderen gids verder terug gaan. Later bleken de andere vlak bij de apen te zijn geweest (zie foto's). Uiteindelijk was iedereen weer terug bij het huisje en iedereen was erg vies. Daar hebben we nog wat gegeten en daarna weer terug de bus in. Tijdens de terugreis was het nog veel leuker achterin. Het was het erg gezellig met de boeren. Teruggekomen bij het huisje moest ik mijn spullen pakken, want ik ging bij Vincent slapen. Waarom weet ik niet, maar goed. Toen ik daar aan kwam was er een soort van afscheidsfeestje. Het was erg leuk met de gitaren (zie foto's), daarna naar bed en dit dagverslag maken.

The End

Gemaakt door: Nolan Blair

25 februari 2011 verslag van Mandy

Zaterdag 25 februari

we moeten 5 uur op en 6 uur weg het was een uur lopen naar de school, iedereen kwam daar heen.

We gingen met iedereen van onze groep en de boeren en nog een paar kinderen (totaal zo'n tachtig leerlingen) met bussen naar een restaurant, daar gingen we dansen en ons zelf voorstellen door onze naam te zeggen, ons lievelings fruit te noemen en na te doen wat je als eerst doet wanneer je net wakker bent.

Na het eten gingen we naar een mais en bonen plantage.

Het was heel warm maar ook heel leuk.

Daarna gingen we weer met de bus naar het restaurant waar we vandaag al eerder zijn geweest.

Het eten was heel erg lekker en zomige kinderen van die school gingen ook dansen ze dansen wel heel anders dan in nederland maar wel heel goed.

Na alles gingen we terug naar de school en ging iedereen naar hun huisje morgen staat er weer een lange tocht te wachten.

Tot morgen

Mandy de Moed 3ZB

24 februari 2011 verslag van Yvette

Vandaag was ik om 6 uur wakker. Toen ik wakker was ging ik mij omkleden.

Na het aankleden ging ik naar buiten om te eten ik kreeg een soort biscuitje met koffie.

Na het ontbijt ging ik met de kindjes kleuren, want gister had ik ze kleurtjes gegeven.

Ze boden om het uur eten aan maar ik had weinig honger.

Nadat ik met de kindjes had gekleurd ging ik helpen bij het kraamje, daar verkochten ze snoepjes en watermeloen en bananen,

Toen kwamen Nolan, Anoeschka en Vincent met hun jongens om te gaan bidden in de kerk. Ik ben mee gegaan om te kijken hoe het daar gaat in de kerk. Het was erg apart want ze gingen dansen zingen en bidden. De kerkdienst duurde 2 uur en na de kerkdienst kwamen Mandy, Daphne en Nikki ook met hun jongens.

Daarna zijn we met z'n allen naar de school gegaan. Tegenover de school hebben we wat gegeten. Daarna zijn we met 2 paarden en 1 moter naar een meer wezen kijken en sommige zijn gaan zwemmen. Op weg terug naar school hebben we allemaal paard gereden.

Toen ik weer bij het huisje was ging ik meteen weer eten, het eten was een soort bami met rijst met bananen. Daarna ging ik met ze een film kijken en ik heb ze wat Nederlandse woordjes geleerd.

Na de film ging ik naar bed want we moesten de volgende dag weer vroeg op.

Geschreven door Yvette Kreffer.

24 februari 2011 verslag van Nikki

24-02-11

Hallo daar ben ik weer. Ik had de computer nog in mijn bezit dus mocht ik dit dagverslag ook maken. Vandaag kwam ik pas om 11 uur mijn bed uit rollen. Ik had dat vele slapen goed nodig.

De nacht is goed verlopen. Alleen min botten voelen niet zo goed daarom heb ik een matje gekregen van meneer van Poelgeest voor mijn houten planken bed. Om 11 uur stond Mandy voor de deur want de jongens wilde naar de school gaan om te gaan voetballen. We kwamen aan bij Daphne haar huisje en zij stond nog in haar pyjama. Daarna liepen we naar de school en kwamen we langs een kerk en toen zei een jongen dat Vincent en Nolan in die kerk zaten en moesten Mandy en ik keihard huilen en toen kwamen we Sander ook nog tegen en die hebben we ook geknuffeld. Het plan was gewijzigd en we gingen naar een meer toe. Ik ging op de motor dat was echt super vet omdat ik normaal doodsbang ben voor die dingen maar hij ging heel langzaam. Toen nog een stukje met het paard en toen waren we er. Nolan ging als eerste het water in: wat een waterrat is dat! Daarna volgde Sander, Anoushka en toen ik, Vincent en Mandy. Het water was niet eens koud maar zie het als een verfrissende duik in een meertje. Ik kwam er drijfnat uit en we gingen terug lopen. Toen kwam dezelfde man van de heenweg keihard met de motor aangereden en ik mocht achterop . We ging heel hard de andere voor bij en we waren binnen no-time bij de school. Toen ging hij terug voor andere mensen. We kletsten nog wat en gingen toen naar het huisje van Amir. Onderweg naar ''huis'' gingen Mandy en ik nog even kletsen. Toen kwamen we bij de splitsing en moesten we ieder een andere kant op. Ik kwam aan bij het huisje en ging gelijk even naar mijn ''kamer'' wat een hoekje in de woonkamer is met wat vuiliszakken eroverheen en een bed met houten planken, maar met dat matje is het goed te doen. Ik heb eten gekregen wat super lekker was . Ik had gebraden kip met rijst en bakbanaan, maar heb niet alles opgegeten want ze hebben daar grote porties. Ook kreeg ik nog wat te drinken maar ik mag dat niet want dan ga ik aan de diaree en dat kunnen we niet hebben.

We hebben hier in huis een klein katje en een hond. Maar dat zijn wel enge vieze beesten dus die raak ik niet aan. Ik mis mijn hondje nu ik eraan denk. Mijn lieve Dribbel.

Ik had in mijn tas een zak met ballonen, wat een pret hebben die kinderen daarmee, echt schatjes.

Volgens mij heeft mijn gezin geen vader want heb hem nog niet gezien maar er zit wel een man in de keuken maar die lijkt mij te jong.

Geschreven door Nikki Lancel.

23 februari 2011 verslag van Nikki

23-02-2011

Vandaag moesten we om half vier opstaan, daarna pakten we onze laatste spullentjes in voor ons verblijf bij de koffieboeren in Mancotal.

We liepen in het donker naar de bushalte en zaten heel lang in de stadsbus en die heel erg vol was.

Toen we aan kwamen bij de school hebben we lol met basketbal gehad, vooral toen de leeringen uit Mancotal meegingen spelen.

Tijdens ons officiële ontvangst werd door alle klassen het Nicaraquaanse volkslied gezongen en was er een dansoptreden. Toen werden we voorgesteld en liepen we met de jongens naar huis.

We moesten wachten bij het huisje van Daphne en werden daarna naar onze eigen huisjes gebracht. Het voorstellen ging goed en het was ook niet eng maar toen de leraren en Mandy vertrokken, want wij werden als laatste gebracht, werd het toch alllemaal wat zwaar; ik moest mijn tranen inhouden en het ging nog net goed.

Toen vroeg Amir (mijn boerenjongen) of ik wat wilde eten en ik stemde daar mee in, maar ik had het beter niet kunnen doen want het was onwijs goor. Ik heb kokhalzend over me bord gehangen maar heb het uit respect toch opgegeten.

Daarna vroegen ze of ik koffie wilde en had de moeder een roze drankje voor me gemaakt maar dat heb ik afgewezen.

Na het eten moest ik ongelovelijk nodig poepen en heb ik naar het toilet gevraagt . Ik had er al niet veel van verwacht maar een pot van klei, waar een gat in zit en er allemaal maden in zaten vond ik wat te ver gaan.

Ik ben toen naar Mandy gelopen, wat een huisje is van 10 minuten verder en daar heb ik zitten janken.

Toen ik even op adem was gekomen ging haar familie eten en kreeg zij niks en werd het haar ook te veel en dachten we: laten we even terug naar de school lopen, wat een wandeling van 1,5 uur bleek te zijn en ik moest nog steeds naar het toilet.

Tijdens de wandeling ging Mandy alvast vooruit lopen, maar ik bleef te ver achter dus hebben Yvette, Daphne, Anoushka (die wij onderweg hadden opgehaald) en Mandy er voor gezorgd dat ik per paard werd opgehaald. Nou het was een heel gedoel om mij op het paard te krijgen, doodsbang op dat dunne krankmikkige paardje gezeten. Kwamen we eindelijk aan bij bij Daphne en liepen we naar de school, wij huilen en praten bij meneer de Bruyn maar die heeft ons weer rustig gekregen. Toen terug gelopen naar onze huisjes.

Toen ik aankwam heb ik gelijk even spekkjes uitgedeeld om me beter op me gemak te voelen en dat hielp goed. Ik ben er nu achtergekomen dat Amir nog meer zussen en broers heeft, wel schatjes maar heel ongewassen. We zijn vandaag met de meiden bij elkaar geweest maar ik mis de jongens heel erg. Meerdere mensen zullen hier last van hebben. Er zijn meerdere broertjes en zusjes bij mij in het huisje, maar ik ben hun naam vergeten. Het middelste meisje ging een film kijken 'Manegasgar' of hoe je t ook schrijft. Ze keek de film natuurlijk in het Spaans en ik begreep er niks van maar kon er toch om lachen . Daarna ben ik naar bed gegaan voor het eten, ze zeiden dat we wat gingen eten maar ik was zo moe dat ik geen energie meer had om te eten. Ik mis mijn moeder en mijn vader en mijn vrienden zo erg dat ik er elke dag aan denk, maar ben nog steeds erg blij dat ik ben mee gegaan.

Dit was het einde van mijn dagverslag want ik ga nu slapen.

Xxx Nikki Lancel

23 februari 2011 verslag van Sander

Het was 23 februari.

We moesten om 3.15 opstaan, om op tijd te zijn bij de bus.

We aten de koude pizza die van de avond daarvoor was overgebleven.

Toen we allemaal gegeten hadden en de koffers in de pickup lagen, zijn we richting de bushalte gegaan. We zijn daar om 5.30 vertrokken in de bus richting de school.

Na ongeveer 2 uur hobbelen in de bus zijn we dan toch aan gekomen bij de school.

Daar gingen Nolan en Sander voetballen en basketballen met de kinderen van die school.

Na een tijdje moesten we op een soort podium zitten en de kinderen van de school die gingen voor ons staan van klein naar groot en gesorteerd op jongens en meisjes.

Daar begonnen ze te zingen. Ze zongen hun volkslied en daarna werd er een dans gedaan en een verhaal verteld wat we komen doen.

De kinderen van de boeren gezinnen die waren er ook.

Dus alle meiden moesten lopen naar hun boeren gezin, en de jongens die het verst zaten werden met de pickup gebracht.

Ik werd daar met open armen ontvangen en ik kreeg mijn bed te zien (een heeeerlijk tweepersoonsbed), maar ik had niet de kans om even te gaan liggen want ik ging gelijk zwemmen, zei de jongen, dus ik achter de jongens aan, en we bleven maar lopen en lopen heuvel op en heuvel af en door de bush bush. Maar het lopen was de moeite zeker waard. Ik kwam bij een schitterende waterval uit. Het was echt heel mooi. De jongens gingen daar zwemmen maar ik zat eigenlijk wel lekker in de zon. Na 10 minuten gingen we weer richting het huisje, dus je raad het wel, ik ging weer heuvel op en af. Toen ik na een tijd weer bij het huisje aankwamen, was er een aantal kleine kinderen en ik had balonnen bij me, dus ik heb die aan ze gegeven en ze waren helemaal enthousiast.

Maar na 10 minuten ging bij mij het lampje toch echt uit en ben ik lekker wezen slapen in mijn bed.

Om 18.15 werd ik wakker gemaakt met een bord gallo pinto en gebakken banaan.

Was heel lekker. Toen tot 20.00 T.V. gekeken, waarna iedereen ging slapen. Ook al had ik al geslapen, ik sliep zo.

The END

Geshreven door Sander van der Ploeg